بررسی سوئیچ شبکه – Network Switches

سوئیچ نوع دیگری از ابزارهایی است که برای اتصال چند شبکه محلی (Local Area Network) به یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد که باعث بالا بردن توان عملیاتی شبکه می شود. سوئیچ وسیله ای است که دارای درگاه (Ports)های متعدد است که بسته ها را از یک درگاه می پذیرد، آدرس مقصد را بررسی می کند و سپس بسته ها را به درگاه مورد نظر (که متعلق به ایستگاه میزبان با همان آدرس مقصد می باشد) ارسال می کند. اغلب سوئیچ های شبکه محلی در لایه پیوند داده ها عمل می کند.
سوئیچ ها بر اساس کاربردشان به متقارن (Symmetric) ونامتقارن (Asymmetric) تقسیم می شوند.
در نوع متقارن ، عمل سوئیچینگ(Switching) بین بخش(Segment) هایی که دارای پهنای باند یکسان هستند انجام می دهد یعنی ۲۰mbps به ۲۰mbps و…. سوئیچ خواهد شد. اما در نوع نامتقارن این عملکرد بین بخش هایی با پهنای باند متفاوت انجام می شود.

انواع سوئیچ ها

۳ نوع سوئیچ وجود دارد که عبارتند از :
۱- سوئیچ Cut-Through : این نوع سه یا چهار بایت اول یک بسته را می خواند تا آدرس مقصد آنرا بدست آورد ، آنگاه آن بسته را به بخش(Segment) دارای آدرس مقصد مذکور ارسال می کند. این در حالی است که قسمت باقی مانده بسته را از نظر خطایابی مورد بررسی قرار نمی دهد.
۲ – سوئیچ Store-and-Forward : این نوع ابتدا کل بسته را ذخیره کرده سپس آن را خطایابی می کند ، اگر بسته ای دارای خطا بود آن بسته را حذف می کند ، در غیر اینصورت اگر خطایی نداشت آن بسته را به مقصد مربوطه ارسال خواهد کرد. این نوع برای شبکه محلی(Local Area Network) بسیار کاربردی تر از نوع اول است زیرا بسته های اطلاعاتی خراب شده را پاکسازی می کند و به همین دلیل این سوئیچ باعث کاهش بروز عمل تصادف خواهد شد.
۳ –سوئیچ Fragment-Free: سوئیچ ها از این روش کمتر استفاده می کنند. این روش مانند روش اول می باشد با این تفاوت که در این شیوه ، سوئیچ قبل از ارسال بسته ، ۶۴ بایت اول آن را نگه می دارد این کار به خاطر آن است که بیشتر خطا و برخوردها در طول اولین ۶۴ بایت بسته اطلاعاتی اتفاق می افتد.